Archiwa rodzinne to temat bardzo powszechny i wyjątkowy jednocześnie. Wszyscy wśród swoich osobistych pamiątek posiadamy w domach albumy fotograficzne, których oglądanie jest czymś zupełnie zwyczajnym, a jednak ich szczególny charakter, będący na pograniczu wielu aspektów, tych teoretycznych i praktycznych, zwraca uwagę reprezentantów różnych dziedzin. Fotografia rodzinna jest więc tematem dla miłośników i dla specjalistów, jednym słowem – dla wszystkich.

• W lutym poprosimy Was o przysłanie fotografii archiwalnych i historii z nimi związanych. Spośród przysłanych prac wybierzemy te, które . Część z nich zostanie opublikowana razem z felietonami, które napisała kuratorka projektu Marcela Paniak.
• Marcela stworzyła też instruktaż opowiadający o tym czym są archiwa, jak się nimi opiekować oraz jak je przechowywać.
• Kuratorka zaprezentuje siebie jako twórczynię na Instagramie Picture Doc.
• Podczas wernisażu on-line, Marcela Paniak spotka się z uczestnikami projektu Archiwa Rodzinne.
• Podsumowaniem akcji będzie live Marceli na Facebooku Pracowni Duży Pokój.
• Zapraszamy też na spacer na ulicę Kubusia Puchatka w Warszawie, gdzie w witrynach naszej galerii będziecie mogli zobaczyć mini wystawę „Archiwa Rodzinne”.
• Wszystkie materiały związane z projektem dostępne będą na naszej stronie internetowej tworząc internetową prezentację projektu.

Marcela Paniak zajmuje się fotografią archiwalną w różnych aspektach. Jako doktorantka w Szkole Filmowej w Łodzi zajmuje się relacją tożsamości z pamięcią w kontekście albumów rodzinnych. Dodatkowo pracuje w Filmotece Narodowej – Instytucie Audiowizualnym przy historycznych fotosach z polskich filmów. Jest również członkinią Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego. W swojej działalności fotograficznej skupia się głównie na tym, co tradycyjne i współczesne, prawdziwe i fałszywe, profesjonalne i amatorskie, a w szczególności na wzajemnym konfrontowaniu tych tematów.

W związku z istniejącą sytuacją na bieżąco będziemy aktualizowali naszą ofertę programową. Zaglądajcie na naszą stronę internetową i profil w mediach społecznościowych, gdzie znajdziecie szczegółowe informacje oraz kolejne wydarzenia związane programem Pracowni Duży Pokój w 2020 roku.

Prezentacja pt. „Wolność nasza powszednia” – w rocznicę przemian demokratycznych 1989 roku.

1 – 6 czerwca

Prezentacja internetowa fotografii z zeszłorocznej wystawy pt. „Chris Niedenthal i młode pokolenie fotografów”

4 czerwca

Premiera on-line zina z fotografiami z wystawy pt. „Chris Niedenthal i młode pokolenie fotografów”

Ponowne otwarcie stacjonarnej wystawy pt. „30/100_PL. 30 lat Wolności”.

25 czerwca

Pierwsze spotkanie z nowego cyklu: Mamy Prawo Dokumentować. Tematem spotkania będzie fotografia polityczna w Polsce. Porozmawiamy o tym, jak się zmieniała, jak zmieniało się nastawienie polityków do fotografów, co było a co teraz jest ukrywane przed tymi, którzy starają się dokumentować życie polityczne w Polsce. Gościem spotkania będzie Sławomir Kamiński.

Cykl prezentacji pt. „Dzieciństwo”, opieka kuratorska: Julia Klewaniec wraz z zespołem Fundacji Picture Doc

DUŻA PREZENTACJA

„O pięknie życia”, autor: Marek Szyryk

Autor prezentuje zestaw fotografii, które wykonał w wieku 9-16 lat. Tematem jest szeroko pojęta idea zabawy jako podróży w głąb krainy szczęśliwego dzieciństwa. Zdjęcia pochodzą z lat siedemdziesiątych XX wieku. Mają w sobie urok zatrzymanego czasu, beztroski i poczucia wolności. Jest w nich nostalgia za światem utraconym, tęsknota za czystym i naturalnym doznaniem zadowolenia z życia, które z biegiem czasu niepostrzeżenie umyka. Szyryk fotografował chwile młodzieńczych zabaw ze świadomością, że zachowuje część ważnego dla siebie świata. W projekcie „O pięknie życia” narracja archiwalna kontynuowana jest przez dojrzałego twórcę, doświadczającego tych samych doznań w kontekście fotograficznej obserwacji współczesnych zabaw dziecięcych.

Marek Szyryk urodził się w 1966 roku w Niemodlinie. Profesor zwyczajny, doktor hab. sztuki w dziedzinie fotografii. Wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych w Polsce i za granicą. Jest autorem zestawów fotografii, m. in. „Fotografia z filiżanką herbaty”, „Pomiędzy”, „Moje Karkonosze”, „Dotykając stołu”, „Wracam do raju”, „Atlas form. przetrwalnikowych”, „Medytacje”. Autor tomików poezji haiku. Twórca fotografii klasycznych, instalacji, na nowo odkrył i propaguje starą technikę mokrego kolodionu.

KRÓTKIE PREZENTACJE

„Świat. Fotografie dzieci z Jasionki i Krzywej”, autor projektu: Piotr Janowski.

W lipcu 2002 r. dzieci z Jasionki i Krzywej, popegeerowskich wsi Beskidu Niskiego, wzięły udział w warsztatach fotograficznych zorganizowanych przez Stowarzyszenie Rozwoju Sołectwa Krzywa. Inicjatorem przedsięwzięcia był Piotr Janowski, fotograf „Gazety Wyborczej”. On też poprowadził warsztaty. Dzieciom rozdano proste aparaty, tzw. małpki, i polecono fotografować to, co chcą, nie udzielając żadnych instrukcji odnośnie do tematu i formy zdjęć. W rezultacie uzyskano ponad 3000 fotografii. 99 spośród nich zostało w 2002 r. opublikowanych w albumie wydawnictwa Czarne.

Piotr Janowski…

„Na dworcu w białoruskim Brześciu”, autor Jędrzej Nowicki

Tysiące czeczeńskich uchodźców próbowało od sierpnia 2016 roku przedostać się w większości bezskutecznie do Polski przez białoruską granicę. Uciekali z Czeczenii przed torturami i prześladowaniami aparatu represji Ramzana Kadyrowa. Były to dzieci, wdowy i sieroty wojenne. Koczowały na dworcu kolejowym w białoruskim Brześciu. Ich jedynym marzeniem było przedostanie się do Polski i uzyskanie ochrony międzynarodowej. Polski rząd w ramach nowej polityki imigracyjnej postanowił zamknąć polskie granice dla wszelkich migrantów. Materiał powstał dla Dużego Formatu, reporterskiego dodatku do Gazety Wyborczej gdzie został opublikowany w styczniu 2017 roku.

Jędrzej Nowicki urodził się w 1995 roku. Fotoreporter, dokumentalista. W swojej pracy skupia się na problemach wykluczenia społecznego, praw człowieka, solidarności i niesprawiedliwości. Pracował w Polsce, Białorusi, Rosji, Ukrainie, Niemczech, Serbii, Izraelu, Tanzanii, Palestynie czy Iraku. Przez ostatnie 7 lat współpracował głównie z Gazetą Wyborczą. Jego zdjęcia były publikowane w największych polskich magazynach tj. Newsweek, Polityka, Tygodnik Powszechny a także za granicą.

Warsztaty fotograficzno-dokumentalne „Z innej perspektywy”

Projekt edukacji fotograficznej ma na celu pokazanie w jaki sposób dzieci i młodzież w wieku 8-15 lat patrzą na otaczający ich świat: rodzinną miejscowość, sąsiadów, czy najbliższą rodzinę. Młodsze dzieci nie posiadają jeszcze umiejętności komponowania i kontrolowania fotografowanego motywu i świat widzą naturalnie i bez obciążeń. W dwóch różnych miejscowościach (wieś i miasto średniej wielkości) zostaną przeprowadzone warsztaty, podczas których uczestnicy otrzymają jednorazowe analogowe aparaty fotograficzne. Poprzez zabawę nauczą się przeprowadzania wywiadów, opowiadania historii oraz komponowania fotografii. Poznają też mieszkańców swojej miejscowości, nieznane historie. Efektem warsztatów będzie plenerowa wystawa w każdej z odwiedzanych miejscowości i prezentacja projektu w warszawskiej Pracowni Duży Pokój.

Open Call – „Człowiek i przyroda – harmonia czy konflikt”. Kuratorem projektu jest Adrian Jaszczak wraz z zespołem Fundacji Picture Doc

W lipcu ogłosimy open call i poprosimy was o przysłanie zdjeć o tematyce ekologicznej. Szczególnie interesuje nas współistnienie z otaczającą nas przyrodą. Czy potrafimy żyć w harmonii z otaczającym nas światem natury czy naszym odwiecznym wyzwaniem jest dominacja i chęć zmiany.

Wybrane prace zaprezentujemy pod koniec lipca w formie wydrukowanego zina, który dostępny będzie w Pracowni Duży Pokój oraz w jego formie elektronicznej na stronie internetowej oraz profilu Pracowni w mediach społecznościowych.

DUŻA PREZENTACJA

Wystawa „Retrace our Steps”/„Przypomnij nasze ślady”, autorzy: Carlos Ayesta i Guillaume Bression. Opieka kuratorska: Dominique Roynette wraz z zespołem Fundacji Picture Doc

Wstrząsy o sile 9 stopni w skali Richtera, jakie miały miejsce w Japonii 9 lat temu, wywołały gigantyczną falę tsunami, która zniszczyła niemal całe wschodnie wybrzeże kraju, doszło też do awarii systemów chłodzenia i w rezultacie stopienie się prętów paliwowych w elektrowni atomowej w Fukushimie. Awaria ta spowodowała znaczną emisję substancji promieniotwórczych. Była to największa katastrofa nuklearna od wybuchu reaktora w elektrowni w Czarnobylu w 1986 roku. Przeszło 120 tysięcy osób zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów, do których do tej pory w większości nie wrócili. Dziesiątki tysięcy ludzi wciąż zmagają się z bardzo trudnymi warunkami życia.

Carlos Ayesta urodził się w 1985 roku w Caracas w Wenezueli. Jest niezależnym fotografem specjalizującym się w fotografii architektury. W 2012 roku zdobył nagrodę Young Talent SFR Award. Obecnie pracuje i mieszka w Paryżu. Jest członkiem Hans Lucas Studio.

Guillaume Bression urodził się w 1980 roku w Paryżu. Jest niezależnym fotografem i filmowcem. Pracuje dla mediów w Japonii, Korei Południowej i Filipinach. Jest członkiem Hans Lucas Studio.

KRÓTKIE PREZENTACJE

Prezentacja pt. „Płonące płuca świata”, autorzy: kolektyw M.A.F.I.A (Movimiento Argentino de Fotógrafxs Independientes Autoconvocadxs)

Pożary lasów Amazonii są zjawiskiem naturalnym, występującym cyklicznie w czasie pory suchej, jednakże według oficjalnych danych pożary na obszarze Amazonii w 2019 roku były one większe o 84 procent w porównaniu z takim samym okresem poprzedniego roku. W 2019 zaobserwowano niemal 80 tys. ognisk pożaru. Obok naturalnych przyczyn pożarów, którym sprzyja przesuszenie materii roślinnej, zaobserwowano celowe podpalanie lasów przez farmerów w celu zwiększenia powierzchni pól uprawnych i pastwisk.

Prezentacja pt. „Obóz dla Klimatu”, autor: Michał Mikulski

Około 200 polskich działaczy ekologicznych, którzy przebywali na Obozie dla Klimatu, zorganizowanym przez nieformalną grupę działaczy ekologicznych, podjęło próbę zablokowania pracy kopalni odkrywkowej węgla brunatnego w Tomisławicach. W Polsce. 80% energii elektrycznej pochodzi z paliwa kopalnego jakim jest węgiel.

Prezentacja pt. „Do raju jeszcze daleko”, autor: Mateusz Kowalik

Od autora: Góry Suche po raz pierwszy odwiedziłem całkiem przypadkiem. Usłyszałem kilka krótkich historii osób mieszkających tam od niedawna, opowieści te rozpaliły moją ciekawość. Czułem wyjątkową atmosferę tego miejsca, ulegałem magii widoków, ale podświadomie wiedziałem, że to nie mogą być wystarczające powody do porzucenia dużego miasta i jego możliwości na rzecz małej wsi pod czeską granicą. Wróciłem tam, by dowiedzieć się, jakie są prawdziwe motywy takiej migracji oraz zbliżyć się do ludzi decydujących się na taki krok.

Od tamtej pory odwiedziłem góry Dolnego Śląska kilkanaście razy. Spotykałem kolejne osoby i momentami żyłem ich życiem. Zajęło mi to dużo czasu, zanim uświadomiłem sobie, że pytanie „dlaczego?” nie jest najważniejsze. Poznałem ludzi o odmiennych punktach widzenia i bardzo różnych doświadczeniach. Każdy miał inne powody do podjęcia takiej decyzji. Ten cykl to portret osób i miejsc, które poznałem podczas podróży na południe Polski.

Chciałem pokazać, że warto realizować swoje marzenia i potrzeby. Piękny krajobraz nie zwiastuje automatycznie pięknego i beztroskiego życia, ale idąc na odpowiednie kompromisy, jesteśmy w stanie zdobyć to, czego szukamy, nawet jeśli jest to powszechnie uznawane za nieosiągalne.

W cyklu dominuje kolor zielony w różnych odcieniach, ponieważ wspólną cechą moich bohaterów jest chęć życia bliżej natury. Używam oszczędnych, centralnie skomponowanych kadrów, skupiając całą uwagę na fotografowanym człowieku lub przedmiocie.

SIERPIEŃ

Open Call „Radość zwycięstwa, gorycz przegranej”. Kuratorką projektu jest Magdalena Benda wraz z zespołem Fundacji Picture Doc

W sierpniu miały odbyć się Igrzyska Olimpijskie w Japonii ale z powodu pandemii koronawirusa zostały przeniesione na rok następny. Dlatego też w tym miesiącu poprosimy was o przysłanie fotografii dokumentujących zmagania sportowe. Interesuje nas to co najważniejsze w sporcie, czyli emocje ale też umiejętnie i interesująco przedstawiona sama dyscyplina którą dokumentowaliście. Mogą to być fotografie zrobione współcześnie ale też archiwalne.

Wybrane prace zaprezentujemy pod koniec lipca w formie wydrukowanego zina, który dostępny będzie w Pracowni Duży Pokój oraz w jego formie elektronicznej na stronie internetowej oraz profilu Pracowni w mediach społecznościowych.

DUŻA PREZENTACJA

„Fotografia i sport”, autor: Kuba Atys

Fotografia sportowa, jest istotną częścią publikacji prasowych i medialnych. Trudno sobie wyobrazić relację z zawodów, której częścią nie są fotografie dokumentujące wydarzenie sportowe. Fotografie Atysa z jego osobistymi komentarzami będą też próba odpowiedzi na pytania: jak zmieniała się fotografia sportowa na przestrzeni ostatnich lat? Kto teraz może zrobić dobre sportowe zdjęcie, fotograf czy zaprogramowana maszyna? Czy trzeba rozumieć sport aby go dobrze sfotografować?

Kuba Atys urodził się w 1964 roku. Od 1991 roku fotografuje dla Gazety Wyborczej. Pięciokrotnie fotografował letnie Igrzyska Olimpijskie i czterokrotnie zimowe. Na zdjęciach uwieczniał także turnieje finałowe piłkarskich Mistrzostw Świata i Europy Autor autorskich wystaw pt. „Nie spełnione nadzieje”, „Kilka innych fotografii” oraz „Kuba atys – fotografie”. Uczestnik wystaw zbiorowych organizowanych przez PKOL po każdych igrzyskach. Autor albumów fotograficznych dokumentujących zdobycie wicemistrzostwa i mistrzostwa świata przez polskich siatkarzy pt. „Historia srebra” (2006) i „Historia złota” (2014). Od 2013 roku uczestniczy w prestiżowym Canon Ambassadors Programme.

KRÓTKIE PREZENTACJE

„Deskorolkarze z Ugandy”, autor: Yann Gross

Podczas jednej ze swoich podróży do Afryki Wschodniej Gross spotyka grupę deskorolkarzy, znanych z tego, że zbudowali pierwszą i jedyną half-pipe w Ugandzie. Jest położona w Kitintale, na popularnych przedmieściach Kampali. Gross’a uwiodła ludowa r i integracyjna funkcja, jaką odgrywa deskorolka wśród lokalnej młodzieży. Biorąc pod uwagę nieprzewidziane sytuacje w okolicy, zwłaszcza częsty brak niezbędnych artykułów do życia, jazda na deskorolce staje się sportem kolektywnym, który tworzy zupełnie nową gamę stylów i niespotykane sztuczki. Dzieląc się codziennym życiem przez kilka miesięcy, Gross w końcu zostaje pełnoprawnym członkiem grupy, do tego stopnia, że ​​nawet współorganizuje pierwszy konkurs skateboardingu w regionie Wielkich Jezior Afrykańskich i kilka lat później rozbudowuje skatepark. Równolegle do tych anegdot, jego opinia z wewnątrz czyni z niego uprzywilejowanego analityka tego, jak ten sport wzmacnia więzi i sprzyja marzeniom w tej mikro społeczności. Kitintale wykracza zatem poza zwykłe dokumentalne narracje, modne stereotypy lub paternalistyczne dyskursy i oferuje zarówno humanistyczne, jak i symetryczne przedstawienie współczesnych zmian w Afryce.

Yann Gross ukończył ECAL (École Cantonale d’Art de Lausanne) w 2007 roku. Obecnie mieszka w Szwajcarii i amazońskim lesie deszczowym. Często angażuje się we współpracę z lokalnymi społecznościami, organizował wymianę kulturalną z młodymi artystami z Azji Środkowej, brał udział w budowie skateparku w Ugandzie. Jego prace wystawiane były w Musée de l’Elysée w Lozannie, na festiwalu Les Rencontres d’Arles, FOMU w Antwerpii, Galerii du Jour w Paryżu, Art Bärtschi w Genewie i Galeria Leme w São Paulo. Publikuje swoje zdjęcia w czasopismach takich jak The National Geographic, The New York Times Magazine, GEO, The California Sunday Magazine, Zeit Magazine, Aperture

„Srebrny surfer”, autor zdjęć, reżyser krótkiego filmu dokumentalnego, edytor książki: Jon Herbert

Andrew Forrest to 70-letni surfer. Przez ostatnie trzy dekady, odkąd po raz pierwszy złapał falę w wieku 44 lat, Andrew z całego serca poświęcił się surfowaniu i nieustannie dąży do fal, surfując, czasami wykreślając(?)trzy fale w ciągu jednego dnia (więcej niż wielu surferów, mniej niż połowa jego wieku). Przez cały ten czas prowadził także szczegółowy dziennik swoich wrażeń z surfowania. Jon Herbert dokonał wyboru wypisów zostatnich 10 lat i zamieścił je w „The Silver Surfer Journal”.

Jon Herbert (John) jest angielskim fotografem oraz multidyscyplinarnym dyrektorem kreatywnym z ponad 20-letnim doświadczeniem.

„Olimpic Realities”, autor: Bruno Helbling

Bruno Helbling odbył podróż m.in. do Grecji (Ateny), Bośni i Hercegowiny (Sarajewo), Niemiec (Berlin) , Rosji (Sochi) i Chin (Pekin), aby sfotografować dawne obiekty olimpijskie. Stadiony olimpijskie są kojarzone ze sportową sprawnością i kontrowersyjnymi wydatkami – narody wkładają miliardy w tworzenie miejsc, które po olimpiadzie są skazane na opuszczenie.

„Rekordy świata, heroiczne historie, łzy przegranych. Olimpiada jest najważniejszym międzynarodowym wydarzeniem sportowym, kiedy przez dwa tygodnie jedno miasto jest obserwowane przez świat.Powszechny entuzjazm i obecność globalnych mediów upolityczniają gry i stanowią okazję do ogromnych inwestycji. Stadiony stają się symbolami władzy. Po dniach euforii następuje rozczarowanie. Olympic Realities zabiera widza w sześć miejsc opuszczonych przez cyrk olimpijski. Fotografia architektury Bruno Helblinga rodzi pytania o znaczenie tych wydarzeń. Imponującym obrazom towarzyszy sześć kontrowersyjnych esejów, z których każdy napisany jest przez autora o szczególnym związku z danym miastem olimpijskim.Jednocześnie prowokujące i zabawne, odsłaniają korzenie systemu megalomanii, korupcji i złego zarządzania.„

Bruno Helbling urodził sie w 1971 r. jest projektantem i fotografem architektury. Urodzony i wychowany w Männedorf nad Jeziorem Zuryskim. Po studiach fotograficznych w Berufsschule für Gestaltung w Zurychu pracował jako asystent fotografów w Szwajcarii, Australii i Afryce Południowej. Od 1998 r. Mieszka w Zurychu, gdzie ma własne studio projektowe i fotograficzne.

„Życie w zamknięciu” – projekty studenckie

„Sprawiedliwość” – projekt dokumentalny Piotra Wójcika

„Amazonki”, autorka Julia Klewaniec

„Amazonki, to intymna opowieść o mentalnym definiowaniu kobiecości. Choroba odbiera im wszystko, cowizualnie i schematycznie określa kobietę w naszej kulturze. Każda z nich przeszła rekonstrukcję piersi, każda z nich odnalazła swoją kobiecość po chorobie i mimo, że mówią o niej już w czasie przeszłym, to nadal nowotwór piersi jest częścią ich teraźniejszości i przyszłości. Wszystkie bohaterki przeszły mastektomię i rekonstrukcję piersi. Odziedziczyły mutację genu BRCA 1, a ich dzieci są nosicielami mutacji lub również są już po rekonstrukcji. Dla wielu z nich ciężkim aspektem życia po chorobie jest to, że nie mogą mieć dzieci.Większość zdecydowała się na profilaktyczne usunięcie drugiej piersi oraz narządów rodnych, ponieważryzyko przerzutów jest bardzo wysokie.”

Wystawa ma na celu ukazać problem nowotworu piersi w Polsce. Nadal jest to najpopularniejszy typnowotworu w Polsce. Bardzo dużym problemem w Polsce wśród kobiet jest depresja po chorobie oraz brakwykazywania chęci do aktywnego życia. Projekt ukazuje kobiety, które przeszły rekonstrukcję piersi oraz sąaktywistkami, które popularyzują profilaktykę w Polsce. Rodziny bohaterek umierały na nowotwór piersi zpowodu braku profilaktyki. Projekt opowiada o wsparciu rodziny, silnych więzach oraz o szukaniu w sobiekobiecości po chorobie.

Julia Klewaniec jest studentką fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej oraz Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Wybory prezydenckie w USA

Christopher Morris

Prezentacja fotografii Christophera Morris’a jest połączeniem kultury wizualnej, zagadnień społecznych oraz aktualnego tematu, jakim są wybory prezydenckie Stanów Zjednoczonych. Prezentowane fotografie mają wysoką wartość artystyczną i informacyjną. Odbiorcy będą mogli zobaczyć, czym jest fotografia prasowa oraz politycznie zaangażowana na wysokim poziomie. Wystawa jest kontynuacją serii rozpoczętej w kwietniu o prezydencie w Polsce. Odbiorcy wydarzenia będą mogli nawiązać bezpośredni kontakt z fotografem,dowiedzieć się jak wygląda fotografia polityczna i prasowa w Stanach Zjednoczonych, czym jest zachowaniebalansu pomiędzy fotografią artystyczną a informacyjną oraz jak wygląda praca z prezydentem.

Christopher Morris urodził się w Kalifornii w 1958 roku, Fotoreporter któremu sławę przyniosły zdjęciawojenne. Fotografował m.in. podczas wojen w Czeczenii, Jugosławii, Somalii, Afganistanie, Zatoce Perskiej,Iraku. Po narodzinach pierwszej córki postanowił skończyć z fotografią wojenną. Zajął się polityką.Fotografował prezydenta George’a W. Busha i Baracka Obamę dla magazynu „Time„. Jest jednym zzałożycieli prestiżowej agencji fotograficznej VII. W ciągu ostatnich lat Morris pracował nad monografią pt.„Moja Ameryka„, w której przedstawił oblicze amerykańskiego republikanizmu poprzez portrety i krajobrazy.Morris jest zdobywcą wielu nagród, m.in. RobertCapa Gold Medal Award, World Press Photo Award, Visa d’Or, The Olivier Rebbot Award.

Kultura więzi – podsumowanie – projekty studenckie.